Η Νίσυρος
Η Νίσυρος βρίσκεται στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Δεν είναι απλά ένα ηφαιστειογενές νησί, είναι ένα ηφαίστειο καθεαυτό, μέρος του ηφαιστειακού τόξου της νότιας Ελλάδας. Με έκταση περίπου 41 τ.χλμ., μία καλντέρα στο κέντρο της διαμέτρου 4 χλμ, εντός αυτής τον μεγαλύτερο υδροθερμικό κρατήρα του κόσμου κι άλλους τέσσερις να τον περιβάλλουν, κι έναν ηφαιστειακό θόλο που υψώνεται στα 700 μέτρα, το εύφορο αυτό νησί, εκπέμπει ενέργεια και ζωντάνια εδώ και 150.000 χρόνια περίπου.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το νησί δημιουργήθηκε κατά τη Γιγαντομαχία. Όταν ο Ποσειδώνας κατεδίωκε τον γίγαντα Πολυβώτη, απέσπασε με την τρίαινά του ένα τεράστιο κομμάτι γης από το νησί της Κω και το εκτόξευσε εναντίον του, συνθλίβοντας και παγιδεύοντάς τον από κάτω. Από τότε, όταν ο γίγαντας βρυχάται από τα έγκατα της γης, η Νίσυρος τρέμει.
Η πρώτη ιστορική αναφορά στο νησί προέρχεται από την Ιλιάδα του Ομήρου, όπου αναφέρεται ότι η Νίσυρος συμμετείχε με ένα πλοίο στον Τρωικό Πόλεμο (περίπου το 1180 π.Χ.). Πάνω από την πρωτεύουσα του νησιού δεσπόζουν τα ισχυρά τείχη από ηφαιστειακό βασάλτη της αρχαίας Ακρόπολης, χτισμένα τον 4ο αιώνα π.Χ. Κατά τον Μεσαίωνα, το νησί πέρασε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία στη Δημοκρατία της Γένοβας, εγκαταστάθηκαν εκεί οι Οσπιτάλιοι Ιππότες της Ρόδου που εκμεταλλεύονταν τις ορυκτές πηγές του, στη συνέχεια λεηλατηθηκε από Σαρακηνούς και Ενετούς πειρατές και κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Το 1911, η Νίσυρος μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα πέρασε στο Βασίλειο της Ιταλίας, και το 1947 ενώθηκε επιτέλους με την Ελλάδα.
Σήμερα, η Νίσυρος διεκδικεί τη θέση της στη σύγχρονη Ελλάδα, ως ένα ανοιχτό γεωλογικό μουσείο και ένα ζωντανό φυσικό εργαστήριο. Ένα νησί που αναδύθηκε από μάγμα ψύξης, γεγονός που εξακολουθεί να διαμορφώνει την μοναδική ποικιλία της μορφολογίας του, της πανίδας και της χλωρίδας. Ο ηφαιστειακός χαρακτήρας του νησιού, η γεωμορφολογία του και η βιοποικιλότητα της Νισύρου δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την υποβολή, από τον Δήμο Νισυρίων, υποψηφιότητας ένταξης στο Δίκτυο Γεωπάρκων της UNESCO.
Απόμερη και μοναδική, από επιλογή ανθρώπου και φύσης
Λόγω της ηφαιστειακής της φύσης, το μεγαλύτερο μέρος της Νισύρου είναι ένα σεληνιακό τοπίο. Αυτό της προσδίδει μοναδικό χαρακτήρα, καθιστώντας την το ιδανικό κρησφύγετο του Αιγαίου.
Αυτός ο κρυμμένος θησαυρός του Αιγαίου βρίσκεται μακριά από πολυσύχναστους προορισμούς. Η ατμόσφαιρα του νησιού παραμένει ανέγγιχτη από το χρόνο σαν ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν. Περπατώντας στα δαιδαλώδη μονοπάτια των οικισμών της, ο επισκέπτης τον απέραντο ορίζοντά με τη σκούρα μπλε θάλασσα που συντρίβεται πάνω στις τραχιές ακτές, καλυμμένες με μαύρο βασάλτη.
Η γνώριμη αίσθηση του εξωπραγματικού
Η επίσκεψη στη Νίσυρο είναι μια εμπειρία. Μέσα στην καλντέρα υπάρχουν πολλοί κρατήρες. Οι ντόπιοι, τους έχουν δώσει ονόματα: Στέφανος, Αλέξανδρος, Πολυβώτης κ.α. πιστεύοντας ότι έτσι τους κατευνάζουν και καταστέλλουν την ορμή τους. Ο επισκέπτης μπορεί να τους εξερευνήσει περπατώντας στην επιφάνειά τους, παρατηρώντας το θειάφι που αναβλύζει από το έδαφος και τις ηφαιστειακές τους πέτρες. Η κατάβαση στον Στέφανο, που είναι και ο μεγαλύτερος κρατήρας, με τους λάκκους που αναβλύζουν θείο και τις τεράστιες ρωγμές του εδάφους δημιουργεί στον επισκέπτη μια εξωπραγματική αίσθηση.
Μια μοναδική τοποθεσία και ένα παγκόσμιο σύμβολο δύναμης
Το ηφαιστειακό τοπίο αγγίζει την ανθρώπινη ψυχή με απαράμιλλο τρόπο. Φωτιά και θάλασσα μαζί, γη, νερό, αέρας, και ο άνθρωπος στην καρδιά τους, να δημιουργεί, να προοδεύει, να συλλογάται, να χαράζει μονοπάτια προς το μέλλον. Αυτός ο τόπος συμβολίζει την κυριαρχία της φύσης και μαζί την ανάγκη του ανθρώπου να συμπνέει με αυτή.
Είναι η πρώτη φορά που διεξάγονται «Διάλογοι» σε ένα τέτοιο μοναδικό μέρος! Αυτή είναι η Νίσυρος: Ένα ζωντανό σύμβολο της επιλογής του ανθρώπου να δαμάσει τη φύση στα μέρη όπου η Μητέρα Γη επιδεικνύει στον μέγιστο βαθμό τη δύναμή της
